Alam mo ba talaga ang gusto ko?

...Gusto kong masaktan. Hindi naman sa pagiging masokista, pero gusto kong masaktan. Gusto kong masaktan ng paulit-ulit, para makapagpatawad din ako ng paulit-ulit. Hindi naman sa pagiging martyr, pero gusto kong malaman kung ano ang pakiramdam ng pagtitiis sa isang taong hindi mo kayang iwanan dahil kahit ilang beses ka n'yang saktan at kahit gaano kasaklap ang ipadama n'ya sa'yo, hindi kaya ng puso mong talikuran s'ya. Hindi naman sa pagiging tanga, pero sige na nga. Gusto kong magpaka-tanga. At gusto kong magpaka-tanga ka rin para sa'kin. Gusto ko patay na patay ako sa'yo, pero di ako papahalata (kahit halatang halata na naman) at gusto ko ganon ka rin sa'kin (at mas lalong halata naman sa'yo). Hindi naman sa pagiging desperado't desperada, pero sige na nga, desperado tayong nagmamahalan. Oh ha? Gusto ko hindi tayo magaaway. Hindi sa pagiging idealistic, pero alam ko wala naman tayong pagaawayan at alam kong hindi ko kayang magalit sa'yo... Nagpapaka-tanga nga ako sa'yo, remember? Ang tanga, hindi nagagalit. Tanga, eh. Tinatarantado na, di parin aapila.

Oo. Sige na. Masokista na kung masokista. Tanga na kung tanga. Gusto ko yun eh. Walang pakielaman ng trip.

Pero higit sa lahat... Alam mo ba talaga kung ano ang gusto ko?

...Ikaw.

Gusto ko ikaw. Gusto kita.

Pero dahil masokista ako, mananahimik na lang ako't magpapakatanga sa'yo ng hindi mo nalalaman.

Yun ang gusto ko eh. Walang magulo.